ما به «هارلم» در کنج «منهتن» گوش فرا خواهیم داد؛ ما در بازارهای «عمان»، چای دم خواهیم کرد؛ ما در دل «رودخانه‌ی سنگال» تن به آب خواهیم زد؛ ما به چشم خواهیم دید که «بمبئی» به شعله‌های فروزان «بنگال» می‌درخشد. خواهید دید که آسمانِ زیرِ پای «کیوتو» را در‌می‌نوردیم؛ ما ضربان قلب «ریو دو ژانیرو» را خواهیم شنید؛ ما چشمان‌مان را بر سقف کلیسای «سیستین» خواهیم انداخت؛ و در «کافه پوشکین» لیوان‌هایمان را به سلامتی هم بالا خواهیم برد.

آه ... ما چقدر خوش‌بخت‌ایم که هزاران رنگ و نژاد از آدمیان هستیم؛ ترکیبی از تفاوت‌های ناب در تقاطع سرنوشت.

شما ستاره‌ایید ... ما جهان هستی؛ شما دانه‌های شن‌اید و ما بیابان؛ شما هزار صفحه‌اید و من قلم. شما افق‌اید و ما دریا؛ شما فصل‌هایید و ما زمین؛ شما ساحل‌اید و ما کف.

ما نشان خواهیم که شاعران فراتر از پرچم‌ کشورها هستند؛ قهرمانان‌مان را گرامی خواهیم داشت؛ ما خواهیم دانست که کودکان، حافظان روح هستند؛ و به اندازه‌ٔ زنان عالم، ملکه وجود دارد. ما به {مردم جهان} خواهیم گفت که دیدار با هر انسان، یک سفر است؛ خواهیم دید که ما تنها سزاوار چیزهایی هستیم که به اشتراک گذاشته‌ایم. آوای موسیقی جهان هستی را خواهیم شنید؛ و ما خواهیم آموخت که بهترین‌های درون‌مان را به یکدیگر ببخشیم. آه ... ما چقدر خوش‌بخت‌ایم. که هزاران رنگ و نژاد از آدمیان هستیم؛ ترکیبی از تفاوت‌های ناب در تقاطع سرنوشت.

حامی پادکست: طاقچه

Comments (0)

To leave or reply to comments, please download free Podbean or

No Comments