سپاس از زندگی
به‌خاطر تمام چیزهایی که به من بخشید
به‌خاطر چشمانی که با آن‌ها سیاهی را از سفیدی تشخیص بدهم
و از بین همهٔ مردم
کسی که دوستش می‌دارم را ببینم

سپاس از زندگی
که به من گوش‌هایی داد تا با تمام وسعتشان
شباهنگام و در روشنای روز
بشنوم صدای جیرجیرک‌ها و قناری‌ها را
بشنوم صدای چکش‌ها و توربین‌ها و آجرها را
بشنوم صدای طوفان‌ها را
بشنوم صدای دلنشنینِ محبوبم را

سپاس از زندگی

به خاطر تمام چیزهایی که به من بخشید
به‌خاطر تمامی صداها و حروف الفبا
تا با آن کلمهٔ «مادر» را
کلمهٔ «رفیق» و «برادر» را به زبان بیاورم
تا روشنایی بتابد بر مسیر روحی که عشق می‌ورزد

سپاس از زندگی

به‌خاطر تمام چیزهایی که به من بخشید
سپاس از او که به پاهای خسته‌ام توان بخشید
تا با آن‌ها بگذرم از شهرها و ناهمواری‌ها
تا با آن‌ها بگذرم از دره‌ها و کویرها
از کوه‌ها و دشت‌ها
تا قدم بگذارم به خیابانی که تو در آنی
بیایم خانه‌ات
و به ایوانِ کوچکش

سپاس از زندگی

به‌خاطر تمام چیزهایی که به من بخشید
به‌خاطر قلبی که گه‌گاه چهارستون بدنم را می‌لرزاند
هنگام که ثمرهٔ ذهن بشر را می‌بینم
هنگام که می‌بینم چه دور است راهِ خوبی از بدی
هنگام که زل می‌زنم به زلالِ چشمانت

سپاس از زندگی

به‌خاطر تمام چیزهایی که به من بخشید
به‌خاطر خنده‌ها و اشتیاقی که به من داد
تا با آن رنج و خوشی را بشناسم
همان چیزهایی که سرود مرا ساخته‌اند
که آواز تو را ساخته‌اند
که ترانهٔ زندگی هرکس دیگر را شکل داده‌اند

قسمت ۵۲ | از اهمیت گفت‌وگو و یادگیری این مهارت با شایان دادبین

Comments (0)